يكى از دعاهاى امام (ع) خدايا! تو با دوستانت انس گيرنده تر، و برطرف كننده نيازهاى توكل كنندگانى، بر اسرار پنهانشان آگاه، و از آنچه در دل دارند آشنايى، و از ديدگاههاى آنان باخبر، و رازشان نزد تو آشكار، و دلهايشان در حسرت ديدار تو داغدار است، اگر تنهايى و غربت به وحشتشان اندازد ياد تو آرامشان مى كند، اگر مصيبتها بر آنان فرود آيد، به تو پناه مى برند، و روى به درگاه تو دارند، زيرا مى دانند كه سررشته كارها به دست توست، و همه كارها از خواست تو نشات مى گيرد. خدايا! اگر براى خواستن درمانده شوم، يا راه پرسيدن را ندانم، تو مرا به اصلاح كارم راهنمايى فرما، و جانم را به آن چه مايه رستگارى من است هدايت كن، كه چنين كارى از راهنماييهاى تو به دور، و از كفايتهاى تو ناشناخته نيست. خدايا، مرا با بخشش خود بپذير، و با عدل خويش رفتار مكن .